صمیمیت با خدا [= گستاخی / من و تو کردن با خدا]

صدیق قطبی

* به نشابور عجوزی، عراقیه نام، درویش، ازدرها سؤال کردی. [گدایی می کرد]. برفت. [مُرد.] او را به خواب دیدند. گفتند: «حال تو؟» گفت: « مرا گفتند: چه آوردی؟ گفتم: آه! همه عمر به این در حوالت کردند که خدا دهاد، اکنون می گویند: چه آوردی؟» (طبقات الصوفیه)

* بعد از مرگ، رابعه را به خواب دیدند؛ گفتند: «حال گوی.» گفت: «آن جوان مردان در آمدند، گفتند: « مَن ربّک؟» گفتم: «باز گردید و خدای را بگویید: با چندین هزار هزار خلق، پیرزنی ضعیفه را فراموش نکردی، من که در همه جهان تو را دارم، هرگزت فراموش کنم تا کسی فرستی که: خدای تو کیست؟» (تذکرة الاولیا)

ادامه نوشته